Twee jaar terug zat mijn jongste zoon in een ‘perfect storm’.
Als klein kind had hij een ernstig spraakprobleem en daardoor ziet zijn schoolcarrière er wat anders uit dan gemiddeld. Daar zaten hele mooie periodes bij, maar ook minder mooie periodes. In die mindere periodes probeerden ze hem op school in een mal te duwen.
Hij past niet in een mal! Sterker nog: het meeste bungelt daarbuiten!
In die mindere periodes werd alles wat erbuiten stak, buiten die mal, op zijn zachtst gezegd niet gewaardeerd.
Twee jaar terug halverwege 5 havo, hij zat midden in zo’n mindere periode. Daar kwam bij dat hij maagproblemen had, hij was constant misselijk. Dat bleken later allerlei intoleranties te zijn. Zijn cijfers waren niet best. De kans dat hij 5 havo zou halen dat jaar, was niet heel groot. Maar toch: er was een kans!
Hij moest van school. De perfect storm.
Dat dat kan in Nederland! Maar afijn, dat is een ander verhaal.
Na de perfect storm: rust, stilte. Een baan. Hij werd gewaardeerd. Hij kreeg complimenten. Hij groeide en wat er mee groeide was zijn glimlach! Hij werd iedere dag, bij wijze van spreken, een stukje vrolijker.
Afgelopen september is hij gestart met de opleiding engineering, mbo-opleiding. Er is een match. Er is een match met docenten. Er is een match met de opleiding. Er is een match met zijn gevoel van veiligheid, dat hij kan zijn wie hij is. Er is een match met het gevoel van vrijheid in doen. Van een perfecte storm naar een perfecte match!
Zijn cijfers, behalve Nederlands want het is een enorme dyslect, allemaal achten en negens! Mijn zoon is een vat vol met potentie!
En weet je, er zijn heel veel jongeren en heel veel volwassenen die vaten zijn vol met potentie! Die vaten vol met potentie die vinden niet altijd de perfect match zoals mijn zoon nu heeft. Ze lopen wel tegen de perfecte storm aan.
Als ze die perfect match vinden dan duurt die soms niet lang genoeg om die opleiding af te maken. Want systemen veranderen, docenten gaan in en uit.
Wetende dat niet bij iedereen de enorme potentie matcht met het opleidingsniveau, ga ik je een vraag stellen. Het is een zwart/wit vraag, dus dat wringt altijd een beetje. Het leven is niet zwart/wit, het beweegt zich daartussen.
Maar dat wringen dat werkt bij mij altijd leuk, want dan gaan mijn hersens aan het werk, mijn hart gaat aan het werk. Het zet me aan het denken.
De vraag:
Stel jij hebt een collega nodig, je bent op zoek naar een nieuwe collega of een nieuwe medewerker. Wie neem jij aan:
Degene met de afgeronde opleiding, met het papiertje?
Of dat vat met die enorme potentie?
Ik ben heel erg benieuwd!
Fijne dag!
Inclusie is ook kiezen voor potentie!
